Nüfusu 100 bini geçen belediyelerde kadın sığınağı açma yükümlülüğü olan belediyelerin kadın sığınağını açmama politikasının kabul edilemeyeceği dolayısıyla Kadın Sığınağının derhal hayata geçirilmesi,

Yalnız yaşayan ve bekar ebeveyn olan kadınlara yönelik politika geliştirilmesinin zorunlu olduğu, kamu kurumlarında ve Belediye’de çalışan personelin, cinsiyet eşitliği kapsamında %50 kadın %50 erkek olarak, gereken eşitliğin sağlanması,

Afet dönemlerinde ilk işsiz kalanların kadınlar olduğu ve kadınlara yönelik hizmetlerin neredeyse askıya alındığı görüldü. «Evde kal» denilen süreçte ve sonrasında dahi kadınların yalnız bırakıldığı, derin yoksulluk tehlikesi ile karşı karşıya kaldıkları, belediye ve diğer kurumların da hizmetlerinin yetersiz kaldığı yerel yönetim politikalarının kapsayıcı olmasının sağlanmasının aciliyeti vurgulandı.